Του Άρη Σπίνου
Είναι προφανές ότι η δολοφονία ενός ανθρώπου είναι μια πράξη για την οποία αποτελεί βασική υποχρέωση ενός κράτους δικαίου να βρει τους δολοφόνους. Η κάθε όμως εγκληματική ενέργεια έχει δικές της παραμέτρους που άλλοτε μένουν κρυφές στο σκοτάδι και άλλοτε σιγά - σιγά ξετυλίγεται το κουβάρι. Ο Γιώργος Καραϊβάζ αν ήταν ζωντανός θα βρισκόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για διάπραξη αδικημάτων, όπως περιγράφονται στην δικογραφία που ήδη εξετάζει η Ελληνική δικαιοσύνη σε ακροαματική διαδικασσία στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων. "Ουρά" αυτής της υπόθεσης που περιλαμβάνει πλημελλήματα έχει διαχωριστεί. Οι συνεδριάσεις των δικαστηρίων, ως γνωστόν είναι ελεύθερες για το κοινό και πολύ περισσότερο για τους οικείους των κατηγορουμένων. Διαβάζουμε από εδώ και από εκεί την αγωνία της χήρας Καραϊβάζ για την μη ανεύρεση των δολοφόνων του συζύγου της. Ίσως αν παει μια βόλτα από την αίθουσα του δικαστηρίου θα ακούσει πολλά και θα συνομιλίσει με πολλούς που ίσως ξέρουν κάτι παραπάνω. Τα καλύτερα λέγονται στα διαλείματα των δικών. Επιπλέον όμως στην δίκη αυτή υπάρχει ένας οξυδερκής εισαγγελέας και δικαστές που φαίνεται ότι είναι αποφασισμένοι να ξετινάξουν την δικογραφία. Η Στάθα Καραϊβάζ, περιπλανώμενη σε διάφορες εργασίες, "πέρασε" επί χρόνια και ως δακτυλογράφος στην ΕΥΠ χωρίς όμως επιχειρησιακή και επιτελική ιδιότητα. Οι συνάδελφοι της μιλούν με πολύ καλά λόγια. Κάτι θα έμαθε, κάτι θα άκουσε, κάτι θα είδε παραπάνω από όλους εμάς.