Του Άρη Σπίνου
Οι πιο πιστοί αναγνώστες του edolio5 θα θυμούνται ότι με την ανάληψη των καθηκόντων από τον Κοντολέων της ΕΥΠ είχαμε επισημάνει ότι θα γελάσει και θα κλάψει κοσμάκης από αυτήν την επιλογή.
Ας έρθουμε στα σημερινά. Οι δύο παραιτήσεις, δηλαδή αυτή του διοικητή της ΕΥΠ Παναγιώτη Κοντολέων και βέβαια του εξ απορρήτων του πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη αποτελούν πέραν πάσης αμφιβολίας παραδοχή εγκλήματος. Μόνο που γι’ αυτό το έγκλημα κύριος υπεύθυνος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος ελέγχει άμεσα τις μυστικές υπηρεσίες. Με άλλα λόγια, οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών, τις οποίες η ΕΥΠ αποδίδει σε λάθος, ήταν πράξεις που έγιναν με εντολή Μητσοτάκη.Τις τελευταίες ώρες το Μέγαρο Μαξίμου με διαρροές προς φιλικά μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους, επιμένει ότι η ΕΥΠ ουδέποτε ενημέρωσε το πρωθυπουργικό γραφείο για την παρακολούθηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη αλλά και ότι αν είχε γίνει αυτό θα είχε ζητηθεί να μην προχωρήσει αυτή η παρακολούθηση. Ο ισχυρισμός αυτός είναι βέβαια φαιδρός. Κι αυτό διότι η ΕΥΠ είναι ο Μητσοτάκης. Δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση άλλαξε ακόμη και τον νόμο ώστε να διορίσει διοικητή των μυστικών υπηρεσιών της χώρας έναν άνθρωπο ο οποίος ούτε σχετικές γνώσεις, ούτε όμως πληρούσε τα κριτήρια που επέβαλε μέχρι τότε ο νομοθέτης, αλλά και ότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε η ΕΥΠ να είναι υπό τη δική του εποπτεία.
Αυτό έγινε με προεδρικό διάταγμα που δημοσιεύθηκε στις 8 Ιουλίου 2019, μόνο μία ημέρα μετά τις εκλογές τις οποίες κέρδισε η ΝΔ. Πρόκειται δηλαδή για το πρώτο πράγμα που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν ανέλαβε πρωθυπουργός. Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών η οποία συστάθηκε με το άρθρο 1 του ν.δ. 2421/1953 και μετονομάστηκε και οργανώθηκε με το ν. 1645/1986 και το ν. 3649/2008 (Α’ 39) μεταφέρεται, ως σύνολο αρμοδιοτήτων, θέσεων, και προσωπικού, στον Πρωθυπουργό». Για να γίνει κατανοητό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επειδή ο ίδιος το αποφάσισε μια ημέρα αφού κέρδισε τις εθνικές εκλογές, είναι ο βασικός, αν όχι ο μόνος, υπεύθυνος για το ομολογημένο έγκλημα και είναι εκείνος του οποίου ο ρόλος πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος από τη Βουλή και τη Δικαιοσύνη.