Του Άρη Σπίνου
Και τούτο διότι παρακολουθώντας από κοντά εδώ και μια 20ετια την αγορά μέσα από το δικαστικό ρεπορτάζ δεν υπήρξε ούτε μία φορά που το ελληνικό δημόσιο να κατάφερε να κερδίσει έστω μία διαιτησία από ιδιώτη με τον οποίο αντιδικούσε, είτε αυτός ήταν εργολάβος, είτε προμηθευτής του Δημοσίου, είτε ακόμη μεγαλοξενοδόχος ή μεγαλοεπιχειρηματίας!
Το γεγονός αυτό χρήζει ενδελεχούς ανάλυσης, καθώς οι λόγοι του προσβλητικού για την πολιτεία αποτελέσματος, εμπεριέχει παρασκήνιο, πρόσωπα κλειδιά που έπαιζαν διπλό παιχνίδι, αξιωματούχους αλλοτριωμένους από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, επιτροπές διαγωνισμών για μεγάλα έργα που από την προκήρυξη τους ήταν κομμένα και ραμμένα για την Διαπλοκή, αλλά και συγκεκριμένους τεχνοκράτες και πολιτικά πρόσωπα που μπροστά στο έδρανο της Δικαιοσύνης υπερασπίστηκαν εργολάβους και προμηθευτές!
Αληθεύει ότι πίσω από τη διθυραμβική δικαστική δικαίωση μεγαλομπαταξή του τραπεζικού συστήματος, που στο τέλος ενώ δεν πλήρωνε ποτέ βγήκε κι από πάνω, δήθεν λόγω αδράνειας του Κράτους, βρίσκονται παλαιοδεξιά πολιτικά και κομματικά συστήματα, κοινώς νταραβεριτζήδες με προσβάσεις στην κεντρική εξουσία, που ξέρουν να ελίσσονται στους κόλπους της Δικαιοσύνης, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, διατηρούν διαχρονικές σχέσεις και έχουν τη δυνατότητα επιρροής και παρέμβασης στις διαιτησίες;
Κάπως έτσι επομένως εξηγείται, γιατί διαχρονικά, σε πλείστες όσες εκκρεμείς υποθέσεις, το Κράτος δεν κέρδισε ποτέ τον εκάστοτε ιδιώτη σε Διαιτησίες Φαινόμενα όλων των καιρών και όλων των εποχών!