.png)
Του ειδικού συνεργάτη
Πριν λίγες μέρες, στις 30 Αυγούστου σας είχα περιγράψει ότι αρχίζει πάλι εισαγγελική έρευνα για μια πολύκροτη «χαμένη» δικογραφία.
Έπειτα από μια σκανδαλωδώς πολυετή δικαστική διαδικασία, που από μακριά «μύριζε» ότι κάτι δεν πάει καλά λίγο πριν την παραγραφή τελικά απαλλάχτηκε σε δεύτερο βαθμό (κατά πλειοψηφία 3-2) για το κακούργημα της υπεξαίρεσης εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία της εταιρείας που διεύθυνε ενώ πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε πολυετή φυλάκιση.
Η εμπλοκή εφοριακών, οι δεκάδες παιδαριώδεις δικαιολογίες που είχαν αποτέλεσμα η υπόθεση να λιμνάζει για 20 χρόνια (!) μέχρι την εκδίκαση της, οι καταγγελίες για ευνοϊκή μεταχείριση από δικαστικούς και η απόπειρα καταστροφής της δικογραφίας διά της πολτοποίησης λίγο προτού ξεκινήσει τελικά η ακροαματική διαδικασία, ούτε λίγο ούτε πολύ αναδεικνύουν τη ζέση που υπήρξε να «καθαρίσει» ο βασικός πρωταγωνιστής από τη ζοφερή αυτή υπόθεση.
Η δικαστική έρευνα για την πολτοποίηση της δικογραφίας ξεκίνησε από δημοσιεύματα που υπέγραφε ο δημοσιογράφος Άρης Σπίνος όπου κατέθεσε τόσο σε ποινικό επίπεδο όσο και στην διερεύνηση από την εισαγγελία Εφετών για τις ευθύνες υπαλλήλων στα πλαίσια πειθαρχικού έλεγχου.
O Ι. Βαρδινογιάννης του Σήφη, που κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ως «μαύρο πρόβατο» της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας, κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση 5,5 εκατ. ευρώ από τα ταμεία της εταιρείας εξόρυξης ορυκτού πλούτου Ελλάδας ΕΛΜΙΝ ΑΕ, την οποία διεύθυνε.
Τα ποσά φέρεται να είχαν υπεξαιρεθεί το 2003 και το 2004, ενώ μήνυση υποβλήθηκε το 2007. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών άσκησε ποινική δίωξη για κακουργήματα, τρία χρόνια μετά, κατά του Ι. Βαρδινογιάννη του Σήφη και δύο συνεργατών του.
Η ελληνική Δικαιοσύνη όμως χρειάστηκε 20 ολόκληρα χρόνια μετά τη φερόμενη τέλεση των κακουργημάτων για να αποφανθεί εντέλει για την απαλλαγή του κατηγορουμένου. Ενδεικτικό είναι ότι έπειτα από επίμονες οχλήσεις των συνηγόρων του μηνυτή η ανακριτική διαδικασία ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2015.
Η πρωτόδικη καταδίκη
Οι τρεις κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν σε δίκη το 2017. Η πρώτη δικάσιμος έγινε τον Μάρτιο του 2018. Η υπόθεση πήρε οχτώ αναβολές και άλλες οχτώ διακοπές, μέχρι να ξεκινήσει ξανά το 2022. Πρωτόδικα επιβλήθηκε στον εφοπλιστή κάθειρξη έξι ετών με αναστολή μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό. Με ένα πρωτοφανές σκεπτικό τού αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της μακράς διάρκειας της δίκης, με αποτέλεσμα η ποινή του να μην μπορεί να ξεπεράσει την εξαετία.
Ενα χρόνο αργότερα το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας αθώωσε τον εφοπλιστή σε μια δίκη-παρωδία.
Μόλις λίγο καιρό προτού ξεκινήσει η αποδεικτική διαδικασία ένας μακρυχέρης υπάλληλος του εφετείου, όπως καταγγέλθηκε στο edolio5 από άγνωστο πληροφοριοδότη πιάστηκε στα πράσα τη στιγμή που θα την κατέστρεφε διά παντός. Ένας άλλος υπάλληλος που αναζήτησε τη συγκεκριμένη δικογραφία προκειμένου να προσθέσει τα ποινικά μητρώα των κατηγορουμένων ήταν η αιτία να αποφευχθεί η καταστροφή της.
Τα αδικήματα της υπόθεσης βρίσκονταν ένα βήμα πριν από την παραγραφή κι αν η δικογραφία πήγαινε για πολτοποίηση θα ήταν αδύνατον να επανασυσταθεί. Για την απόπειρα καταστροφής του αποδεικτικού υλικού είχε κατατεθεί μήνυση κατά παντός υπευθύνου για «…εμφανείς εγκληματικές πράξεις διαπλοκής και διαφθοράς, στην οποία έχει εμπλακεί σειρά δημοσίων υπαλλήλων…» η οποία αρχειοθετήθηκε. Τον Φλεβάρη του 2024 όμως, με διάταξή του ο εισαγγελέας εφετών αποδέχτηκε την προσφυγή του μηνυτή κατά της σκανδαλώδους αρχειοθέτησης, ζητώντας εκ νέου διερεύνηση, με το σκεπτικό πως δεν κλήθηκαν να καταθέσουν ουσιώδεις μάρτυρες, όπως η προϊσταμένη της Γραμματείας του Β΄ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών αλλά και υπάλληλοι της γραμματείας.
Για την υπόθεση έχει κληθεί εκ νέου να καταθέσει ο δημοσιογράφος Άρης Σπίνος.
Δύο ζεύγη ελεγκτών της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (πρώην ΣΔΟΕ), οι οποίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν πτυχές του σκανδάλου της υπεξαίρεσης και αποδείχθηκε ότι επιχείρησαν να προσπορίσουν οικονομικό όφελος, απαλλάχτηκαν από την αρμόδια εισαγγελία.
Οι δυο τους είχαν δεχτεί ότι οι εικονικές συναλλαγές εκατομμυρίων έγιναν με μετρητά, ενώ η νομοθεσία προβλέπει πως αναγνωρίζονται συναλλαγές άνω των 3.000 ευρώ μόνο μέσω εμβάσματος ή τραπεζικής επιταγής.
Σύμφωνα με την εισαγγελία τα αδικήματα που είχαν τελέσει ήταν πλημμεληματικού και όχι κακουργηματικού χαρακτήρα και επομένως είχαν παραγραφεί, παρά το γεγονός ότι η απαλλακτική διάταξη αποδεχόταν ότι είχαν άμεσο δόλο να προσπορίσουν οικονομικό όφελος στους τρεις κατηγορούμενους.
O Ι. Βαρδινογιάννης του Σήφη, που κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ως «μαύρο πρόβατο» της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας, κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση 5,5 εκατ. ευρώ από τα ταμεία της εταιρείας εξόρυξης ορυκτού πλούτου Ελλάδας ΕΛΜΙΝ ΑΕ, την οποία διεύθυνε.
Τα ποσά φέρεται να είχαν υπεξαιρεθεί το 2003 και το 2004, ενώ μήνυση υποβλήθηκε το 2007. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών άσκησε ποινική δίωξη για κακουργήματα, τρία χρόνια μετά, κατά του Ι. Βαρδινογιάννη του Σήφη και δύο συνεργατών του.
Η ελληνική Δικαιοσύνη όμως χρειάστηκε 20 ολόκληρα χρόνια μετά τη φερόμενη τέλεση των κακουργημάτων για να αποφανθεί εντέλει για την απαλλαγή του κατηγορουμένου. Ενδεικτικό είναι ότι έπειτα από επίμονες οχλήσεις των συνηγόρων του μηνυτή η ανακριτική διαδικασία ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2015.
Η πρωτόδικη καταδίκη
Οι τρεις κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν σε δίκη το 2017. Η πρώτη δικάσιμος έγινε τον Μάρτιο του 2018. Η υπόθεση πήρε οχτώ αναβολές και άλλες οχτώ διακοπές, μέχρι να ξεκινήσει ξανά το 2022. Πρωτόδικα επιβλήθηκε στον εφοπλιστή κάθειρξη έξι ετών με αναστολή μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό. Με ένα πρωτοφανές σκεπτικό τού αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της μακράς διάρκειας της δίκης, με αποτέλεσμα η ποινή του να μην μπορεί να ξεπεράσει την εξαετία.
Ενα χρόνο αργότερα το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας αθώωσε τον εφοπλιστή σε μια δίκη-παρωδία.
Μόλις λίγο καιρό προτού ξεκινήσει η αποδεικτική διαδικασία ένας μακρυχέρης υπάλληλος του εφετείου, όπως καταγγέλθηκε στο edolio5 από άγνωστο πληροφοριοδότη πιάστηκε στα πράσα τη στιγμή που θα την κατέστρεφε διά παντός. Ένας άλλος υπάλληλος που αναζήτησε τη συγκεκριμένη δικογραφία προκειμένου να προσθέσει τα ποινικά μητρώα των κατηγορουμένων ήταν η αιτία να αποφευχθεί η καταστροφή της.
Τα αδικήματα της υπόθεσης βρίσκονταν ένα βήμα πριν από την παραγραφή κι αν η δικογραφία πήγαινε για πολτοποίηση θα ήταν αδύνατον να επανασυσταθεί. Για την απόπειρα καταστροφής του αποδεικτικού υλικού είχε κατατεθεί μήνυση κατά παντός υπευθύνου για «…εμφανείς εγκληματικές πράξεις διαπλοκής και διαφθοράς, στην οποία έχει εμπλακεί σειρά δημοσίων υπαλλήλων…» η οποία αρχειοθετήθηκε. Τον Φλεβάρη του 2024 όμως, με διάταξή του ο εισαγγελέας εφετών αποδέχτηκε την προσφυγή του μηνυτή κατά της σκανδαλώδους αρχειοθέτησης, ζητώντας εκ νέου διερεύνηση, με το σκεπτικό πως δεν κλήθηκαν να καταθέσουν ουσιώδεις μάρτυρες, όπως η προϊσταμένη της Γραμματείας του Β΄ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών αλλά και υπάλληλοι της γραμματείας.
Για την υπόθεση έχει κληθεί εκ νέου να καταθέσει ο δημοσιογράφος Άρης Σπίνος.
Δύο ζεύγη ελεγκτών της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (πρώην ΣΔΟΕ), οι οποίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν πτυχές του σκανδάλου της υπεξαίρεσης και αποδείχθηκε ότι επιχείρησαν να προσπορίσουν οικονομικό όφελος, απαλλάχτηκαν από την αρμόδια εισαγγελία.
Οι δυο τους είχαν δεχτεί ότι οι εικονικές συναλλαγές εκατομμυρίων έγιναν με μετρητά, ενώ η νομοθεσία προβλέπει πως αναγνωρίζονται συναλλαγές άνω των 3.000 ευρώ μόνο μέσω εμβάσματος ή τραπεζικής επιταγής.
Σύμφωνα με την εισαγγελία τα αδικήματα που είχαν τελέσει ήταν πλημμεληματικού και όχι κακουργηματικού χαρακτήρα και επομένως είχαν παραγραφεί, παρά το γεγονός ότι η απαλλακτική διάταξη αποδεχόταν ότι είχαν άμεσο δόλο να προσπορίσουν οικονομικό όφελος στους τρεις κατηγορούμενους.
Έπραξαν το αδίκημα αλλά... πέρασαν τα χρόνια και παραγράφηκε!
Η εισαγγελική έρευνα δεν αξιολόγησε καν πόρισμα της Οικονομικής Αστυνομίας, μέσω της οποίας αποκαλύφτηκε η προσπάθεια συγκάλυψης της απάτης με μαύρο χρήμα. Οι δύο εφοριακοί όμως είχαν επίσης βεβαιώσει ότι ποσά τελών χαρτοσήμου ύψους 200.000 ευρώ που οφείλονταν στο ελληνικό δημόσιο με αφορμή την υπεξαίρεση-μαμούθ είχαν δήθεν πληρωθεί, πράγμα το οποίο δεν ίσχυε.
Εντυπωσιακή είναι η αλχημεία που έγινε ώστε να κριθεί πως το ποσό που απώλεσε το δημόσιο ανερχόταν σε 119.964 ευρώ. Το όριο ώστε η απιστία σε βάρος του δημοσίου να θεωρείται κακούργημα ανέρχεται στις 120.000 ευρώ.
Με άλλα λόγια, η πράξη των δύο ελεγκτών χαρακτηρίστηκε πλημμέλημα και όχι κακούργημα μόλις για 36 ευρώ!
Η εισαγγελική έρευνα δεν αξιολόγησε καν πόρισμα της Οικονομικής Αστυνομίας, μέσω της οποίας αποκαλύφτηκε η προσπάθεια συγκάλυψης της απάτης με μαύρο χρήμα. Οι δύο εφοριακοί όμως είχαν επίσης βεβαιώσει ότι ποσά τελών χαρτοσήμου ύψους 200.000 ευρώ που οφείλονταν στο ελληνικό δημόσιο με αφορμή την υπεξαίρεση-μαμούθ είχαν δήθεν πληρωθεί, πράγμα το οποίο δεν ίσχυε.
Εντυπωσιακή είναι η αλχημεία που έγινε ώστε να κριθεί πως το ποσό που απώλεσε το δημόσιο ανερχόταν σε 119.964 ευρώ. Το όριο ώστε η απιστία σε βάρος του δημοσίου να θεωρείται κακούργημα ανέρχεται στις 120.000 ευρώ.
Με άλλα λόγια, η πράξη των δύο ελεγκτών χαρακτηρίστηκε πλημμέλημα και όχι κακούργημα μόλις για 36 ευρώ!