Του Άρη Σπίνου
Το ρεπορτάζ του edolio5 για την δίκη του εφοπλιστή Βίκτωρ Ρέστη δείχνει την πραγματικότητα με την πρόεδρο της έδρας κ. Παναγοπούλου. Ξεχωριστή περίπτωση που θέλει περισσότερη έρευνα είναι η δίκη με κατηγορούμενο τον περιβόητο Φουρθιώτη που έχει πάρει 7 αναβολές (!), εκκρεμεί 8 χρόνια, δεν έχει ξεκινήσει καν σε πρώτο βαθμό και αφορά την κατηγορία ότι πήρε από το σπίτι της Τζούλιας Αλεξανδράτου 250.000 ευρώ.
Χαρακτηριστικό είναι βέβαια πως αυτό δημιουργεί επί της ουσίας δικαστές δυο ταχυτήτων. Αυτούς που για διάφορους λόγους καθυστερούν υπέρμετρα και αυτούς που παράγουν γρήγορα το έργο τους, γράφοντας εγκαίρως τις αποφάσεις τους και εν συνεχεία καλούνται να διεκπεραιώσουν και τις δικαστικές αποφάσεις που καθυστερούν άλλοι. Αυτό όμως δημιουργεί ένα εκρηκτικό κλίμα καθώς όσοι καθυστερούν συνεχίζουν να λαμβάνουν το επίδομα ταχείας έκδοσης δικαστικών αποφάσεων (!!!) όπως δηλαδή και όσοι κάνουν εγκαίρως τη δουλειά τους. Δηλαδή αντί να ελεγχθούν πειθαρχικά επιβραβεύονται κιόλας για κάτι που δεν κάνουν, λειτουργώντας ουσιαστικά και σε βάρος των συναδέλφων τους και κυρίως σε βάρος των πολιτών που αξιώνουν να εκδοθεί η απόφαση σε εύλογο χρόνο.
Την ίδια ώρα, η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας διατυπώνει ένα εξαιρετικό σημαντικό αίτημα μιλώντας για “καθυστέρηση έκδοσης δικαστικών αποφάσεων – κυρώσεις”. Οι δικηγόροι αποφάσισαν λοιπόν “….να αποσταλεί επιστολή στον Άρειο Πάγο και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης , με την οποία να ζητείται να τεθούν υπόψη της Ολομέλειας ανωνυμοποιημένα στατιστικά στοιχεία, ανά δικαστήριο, σε όλη τη χώρα, που αφορούν στον χρόνο καθυστέρησης έκδοσης αποφάσεων. Η απονομή της Δικαιοσύνης οφείλει να είναι και ορθή και ταχεία , ο ελληνικός λαός στο όνομα του οποίου απονέμεται η Δικαιοσύνη οφείλει να γνωρίζει την πραγματικότητα και τυχόν παθογένειες του συστήματος και σε περιπτώσεις αδικαιολόγητης υπέρβασης των χρονικών ορίων έκδοσης των αποφάσεων να επιβάλλονται οι προβλεπόμενες εκ του νόμου κυρώσεις”.
Χαρακτηριστικό είναι βέβαια πως αυτό δημιουργεί επί της ουσίας δικαστές δυο ταχυτήτων. Αυτούς που για διάφορους λόγους καθυστερούν υπέρμετρα και αυτούς που παράγουν γρήγορα το έργο τους, γράφοντας εγκαίρως τις αποφάσεις τους και εν συνεχεία καλούνται να διεκπεραιώσουν και τις δικαστικές αποφάσεις που καθυστερούν άλλοι. Αυτό όμως δημιουργεί ένα εκρηκτικό κλίμα καθώς όσοι καθυστερούν συνεχίζουν να λαμβάνουν το επίδομα ταχείας έκδοσης δικαστικών αποφάσεων (!!!) όπως δηλαδή και όσοι κάνουν εγκαίρως τη δουλειά τους. Δηλαδή αντί να ελεγχθούν πειθαρχικά επιβραβεύονται κιόλας για κάτι που δεν κάνουν, λειτουργώντας ουσιαστικά και σε βάρος των συναδέλφων τους και κυρίως σε βάρος των πολιτών που αξιώνουν να εκδοθεί η απόφαση σε εύλογο χρόνο.
Την ίδια ώρα, η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας διατυπώνει ένα εξαιρετικό σημαντικό αίτημα μιλώντας για “καθυστέρηση έκδοσης δικαστικών αποφάσεων – κυρώσεις”. Οι δικηγόροι αποφάσισαν λοιπόν “….να αποσταλεί επιστολή στον Άρειο Πάγο και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης , με την οποία να ζητείται να τεθούν υπόψη της Ολομέλειας ανωνυμοποιημένα στατιστικά στοιχεία, ανά δικαστήριο, σε όλη τη χώρα, που αφορούν στον χρόνο καθυστέρησης έκδοσης αποφάσεων. Η απονομή της Δικαιοσύνης οφείλει να είναι και ορθή και ταχεία , ο ελληνικός λαός στο όνομα του οποίου απονέμεται η Δικαιοσύνη οφείλει να γνωρίζει την πραγματικότητα και τυχόν παθογένειες του συστήματος και σε περιπτώσεις αδικαιολόγητης υπέρβασης των χρονικών ορίων έκδοσης των αποφάσεων να επιβάλλονται οι προβλεπόμενες εκ του νόμου κυρώσεις”.