Του Άρη Σπίνου
Κοντεύουμε να γίνουμε γραφικοί με τα συνεχή ρεπορτάζ για τον διαγωνισμό που γελάει ο κάθε πικραμένος και αφορά την εκκλησιαστική περιουσία που έχει βγει στο σφυρί.Σημεία και τέρατα λαμβάνουν χώρα στον διαγωνισμό για την εκποίηση-δήθεν αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, όπου διαδραματίζονται ιλαροτραγικές καταστάσεις.
Πρόκειται για τον διαγωνισμό-παρωδία που εκθέτει την Εκκλησία και δημιουργεί πλείστες όσες εντυπώσεις όσον αφορά στην εμπλοκή υπόπτων προσώπων στον διαγωνισμό διά μέσου εξωχώριων κυπριακών και άλλων εταιριών, καθώς και πάσης φύσεως αετονύχηδων, νταραβεριτζήδων και μεσαζόντων της πιάτσας, χωρίς πόθεν έσχες, χωρίς φερεγγυότητα, προφανείς πόρους και εγγυητικές επιστολές!
Είναι πραγματικά πρωτοφανές ποιος ιερός νους σκέφτηκε να προκηρύξει έναν διαγωνισμό παγκόσμια πρωτοτυπία, όπου τα ακίνητα φιλέτα βγαίνουν στο σφυρί ατακτοποίητα!!!
Χωρίς να έχει υπάρξει, δηλαδή, χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός, χωρίς εγκρίσεις από το Δασαρχείο, χωρίς ξεκαθαρισμένους συντελεστές δόμησης, αν το κάθε ακίνητο χτίζει και τι ακριβώς τετραγωνικά μέτρα χτίζει!
Υπό αυτή την οπτική γωνία, στο κάδρο της κοινής γνώμης και του συνόλου της εγχώριας επιχειρηματικής κοινότητας έχουν τεθεί τα ακίνητα φιλέτα της Εκκλησίας στη Βουλιαγμένη, και ειδικότερα τα 85 στρέμματα του ορφανοτροφείου πάνω από την πλαζ του Αστέρα, τα 1.000 στέμματα μεταξύ Βουλιαγμένης – Βάρκιζας πάνω στο νερό, καθώς και αγροτεμάχια φιλέτα στην ευρύτερη περιοχή της Βουλιαγμένης και στο Καβούρι!
Και ενώ θα περίμενε κανείς πως το ενδιαφέρον που θα εκδηλωνόταν θα ήταν σοβαρό, προερχόμενο από τις μεγάλες επιχειρηματικές και εφοπλιστικές οικογένειες, με οντότητα οικονομική και εμβέλεια πιστοληπτική, εμφανίστηκαν νταραβεριτζήδες που προφανώς με κάποιους τα έχουν κάνει πλακάκια κάτω από το τραπέζι, με ύποπτες συνεννοήσεις και μυστικές συναντήσεις, κρυμμένοι πίσω από εξωχώριες κυπριακές εταιρίες, χωρίς υπόσταση, χωρίς εγγυητικές επιστολές, χωρίς σαφή προέλευση των χρημάτων και φέρονται να προσφέρουν ιλιγγιώδη πόσα της τάξης των 400 και 500 εκατ. ευρώ, που δεν στέκουν σε καμία περίπτωση και δεν στηρίζονται από καμία αποτίμηση, για να αποκτήσουν ακίνητα φιλέτα, πλην όμως «ατακτοποίητα», χωρίς δηλαδή πολεοδομικό, χωροταξικό σχεδιασμό, με ασάφεια αν τα ακίνητα αυτά είναι δασικά και αν διαθέτουν ή όχι συντελεστή δόμησης!
Για να καταλαβαίνετε, το ζήτημα έχει ως εξής: οι ενδιαφερόμενοι μέσω κυπριακών εταιριών μπορεί να προσφέρουν ένα μεγάλο εκ πρώτης όψεως ποσόν, πλην όμως ζητούν αυτό να καταβληθεί σε 100 χρόνια(!!!) και παρέχουν εγγυητική επιστολή μόνο για τον πρώτο χρόνο!!!
Και στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν να υφαρπάξουν με το πρόσχημα της υψηλής πρότασης το ακίνητο φιλέτο και να το μεταπωλήσουν εκ των υστέρων σε κανένα fund που έχουν συνεννοηθεί.
Αν δεν βγει η δουλειά, την μπουμπουνίζουν την υπόθεση, χωρίς ρίσκο, εκ του ασφαλούς, χωρίς μακροχρόνιες εγγυήσεις προσωπικές ή εταιρικές! Απατεωνίστικες δουλειές, δηλαδή!
Αυτά δεν γίνονται ούτε στα… ριχτάδικα της ομονοίας.
Σχετικά ρεπορτάζ