Του Άρη Σπίνου
Ο συνδυασμός των δύο ξεχωριστών υποθέσεων, έφερε στην επιφάνεια αρκετά στοιχεία ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στον αστυνομικό, δικαστικό και δικηγορικό κόσμο της περιοχής.
Όπως φαίνεται μέχρι τώρα από αυτόν τον συνδυασμό των υποθέσεων, το κλίμα διαφθοράς στον δικαστικό και στον αστυνομικό χώρο δεν εξαλείφθηκε αλλά λειτούργησε (μεταξύ άλλων) και για να αποσιωπήσει και να αποθαρρύνει την δημοσιογραφική έρευνα αν και επόμενα γεγονότα την δικαίωσαν.
Από τη μία πλευρά φαίνεται ότι η έρευνα από τον εν λόγω δικαστή,παρά τις προθέσεις του,δεν εξουδετέρωσε πλήρως το κλίμα διαφθοράς και όλους όσους εμπλέκονται, με αποτέλεσμα (μεταξύ άλλων), αυτό να επηρεάσει τον χειρισμό των δύο υποθέσεων του δημοσιογράφου Μποσνακούδη. Μάλιστα, την μήνυση που υπέβαλε αυτός κατά της Αστυνομίας, η Εισαγγελία Αλεξανδρούπολης, περιέργως, την έστειλε στο Εφετείο της Κομοτηνής για να τεθεί στο αρχείο, αν και υπάρχει πλήθος παρανομιών κατά του δημοσιογράφου και η υπόθεσή του έχει αναρτηθεί ως καταγγελία στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του Συμβουλίου της Ευρώπης για βία κατά δημοσιογράφων.
Το πλήθος και μέγεθος των παραβάσεων εντός του τοπικού δικαστικού κόσμου (και αστυνομικού και δικηγορικού;), που ανασύρθηκε στην επιφάνεια, ξεπέρασε και αυτή την ίδια την δημοσιογραφική υπόθεση και αποτελεί είδηση μεγαλύτερου μεγέθους.
Αποκαλύφθηκε ότι τον Ιανουάριο του 2020 υποβλήθηκε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου συμπληρωματική μηνυτήρια αναφορά από δικαστικό παράγοντα της Αλεξανδρούπολης, όπου φαινόταν ότι εκτός από την υπόθεση εξαφάνισης και αλλοίωσης περίπου 150 φακέλων δικογραφιών (για διακίνηση μεταναστών, ναρκωτικά, απάτες κλπ), υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις διαφθοράς, όπου εμπλέκονται παράγοντες από τον δικαστικό, δικηγορικό και αστυνομικό κόσμο της περιοχής, ίσως και της Περιφέρειας ΑΜΘ. Ειδικότερα, οι κατά συρροή απάτες σχετικά με εκατοντάδες «μη σύννομες διαθήκες» και για απώλεια εσόδων του Δημοσίου (εκατοντάδες χιλιάδες για Αλεξανδρούπολη, τα οποία ίσως πλησιάζουν και το 1.000.000 ευρώ σε όλη την Περιφέρεια) μεταξύ άλλων και από μη επικόλληση μεγαροσήμων, τα οποία επικολλούνται σε έγγραφα προς όφελος του ταμείου ΤΑΚΔΙΚ.
Μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου του 2018 ήρθε στην Αλεξανδρούπολη ο Εισαγγελέας Γεώργιος Νούλης, για να διερευνήσει τουλάχιστον την υπόθεση της απώλειας/αλλοίωσης περίπου 150 φακέλων δικογραφιών με σοβαρές παρανομίες από διακίνηση μεταναστών και ναρκωτικών και αρκετές άλλες. Κάποιες λέγεται ότι αφορούν και υψηλόβαθμους αστυνομικούς. Ήταν περίοδος έντονων συγκρούσεων στην Τουρκία με πολλούς αντιπάλους του Ερντογάν να περνούν στον Έβρο και να οργιάζουν οι φήμες ότι «οι Συριζαίοι τους στέλνουν πίσω».
Στις 7 Ιουνίου 2018 προσδιορίστηκε η δίκη δύο γυναικών υπαλλήλων της Εισαγγελίας Αλεξανδρούπολης για υπεξαίρεση/υπεξαγωγή εγγράφων, μέσα σε σιωπή και μάλιστα με την υπόθεση να τοποθετείται τελευταία στο πινάκιο, όπου κατά κανόνα αναβάλλονται οι υποθέσεις. Όλα δείχνουν ότι αναβλήθηκε διότι ένα έτος μετά (τέλη άνοιξης με αρχές καλοκαιριού 2019) αναφέρεται ότι οι δυο κατηγορούμενες ζήτησαν αναβολή, αλλά χωρίς να είναι γνωστό για πότε προσδιορίστηκε η εκδίκαση. Τώρα ο φάκελος της υπόθεσης είναι στο Εφετείο της Κομοτηνής σύμφωνα με πηγή στον δικηγορικό σύλλογο. Είτε εκδικάστηκε και υπέβαλλαν έφεση, κάτι που τοπικοί κύκλοι δεν βλέπουν να έγινε, είτε μπήκε στο αρχείο η υπόθεση, ίσως με πιθανή συμφωνία να απομακρυνθούν από την θέση τους, να μην ασκήσουν οι ίδιες ένδικα μέσα και να μην υποστούν καταδίκη; Πάντως, στις 8 Φεβρουαρίου 2019, ενώ και οι δύο ήταν υπόδικες, το Υπουργείο Δικαιοσύνης τις μετάταξε από κατηγορία ΔΕ σε κατηγορία ΠΕ διότι είχαν πτυχίο ΑΕΙ. Η μία μάλιστα ήταν και υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του σημερινού Δημάρχου Αλεξανδρούπολης, ο οποίος τότε ήταν Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης. Όλα τα στοιχεία των υπαλλήλων αυτών είναι στην διάθεση του edolio5.
Ότι και να ισχύει, η υπόθεση με τις 150 δικογραφίες ΔΕΝ έχει επιλυθεί και φαίνεται ότι αυτές οι δύο υπάλληλοι ήταν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι διότι σε μία τέτοια υπόθεση τέτοιων διαστάσεων είναι αδύνατο να εμπλέκονται μόνο δύο δικαστικοί υπάλληλοι. Αυτές είχαν το μικρότερο όφελος (μάλλον οικονομικό), ενώ οι ωφελούμενοι προφανώς είναι οι κατηγορούμενοι των 150 φακέλων (και γενικότερα οι εμπλεκόμενοι σε αυτές τις υποθέσεις, των οποίων οι φάκελοι είτε χάθηκαν είτε αλλοιώθηκαν) και φυσικά οι δικηγόροι τους. Ίσως και το αστυνομικό προσωπικό το οποίο είχε εμπλακεί, διότι αυτό κάπως θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις απώλειες εγγράφων και να διορθώσει την όποια αλλοίωση. Αστυνομικοί μάλιστα θα μπορούσαν «να έσπρωχναν» υποθέσεις και κατηγορούμενους σε συγκεκριμένους εμπλεκόμενους δικηγόρους, οι οποίοι με τη σειρά τους να «εξυπηρετούνταν» από τις δύο υπαλλήλους της Εισαγγελίας.
Ένα άλλο στοιχείο που συνηγορεί ότι το δίκτυο είναι πολύ μεγαλύτερο και προφανώς υπάρχει ακόμα, είναι το γεγονός ότι είναι αδύνατο αυτές οι δύο υπάλληλοι να είχαν την πρωτοβουλία να προτείνουν στους κατηγορούμενους ή στους δικηγόρους τους να γίνει αφαίρεση ή αλλοίωση του φακέλου των υποθέσεων. Είναι περισσότερο από προφανές ότι αυτές οι δύο πλησιάστηκαν από άλλους και προτάθηκε στην καθεμία να ενταχθεί στο κύκλωμα αφαίρεσης και αλλοίωσης των φακέλων υποθέσεων.
Το σίγουρο πάντως, σύμφωνα με κύκλους της ηγεσίας του Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης, είναι ότι δεν έχει ασκηθεί καμία πειθαρχική ή άλλη δίωξη κατά δικηγόρων, γεγονός που ενισχύει την αντίληψη ότι η υπόθεση σταμάτησε στις δύο δικαστικές υπαλλήλους.
Η υπόθεση επίσης των πλαστών διαθηκών που ανέφερε στην συμπληρωματική μηνυτήρια αναφορά του ο δικαστικός παράγοντας τον Ιανουάριο του 2019, προφανώς περιλαμβάνει κάποιους δικηγόρους ίσως και συμβολαιογράφους, ενώ αν λάβουμε υπόψη τις υποθέσεις μικροδιαφορών, ασφαλιστικών και άλλων που αναφέρει (εκτός από τις υποθέσεις πινακίων) βλέπουμε να υπάρχει μία κουλτούρα εκτροπής από τη νομιμότητα.
Την περίοδο που ο εισαγγελέας Γεώργιος Νούλης διενεργούσε την έρευνα o δημοσιογράφος θηση διακίνησης μεταναστών που μπήκαν στην Ελλάδα παράνομα μέσω τουρκικών δικτύων.
Υπήρξαν σειρά περίεργων γεγονότων που υποδήλωναν ότι είναι πιθανή μία τέτοια εμπλοκή. Το πρώτο ήταν ότι η Αστυνομία ποτέ δεν ανακοίνωνε δημόσια τις προσαγωγές και συλλήψεις αλλοδαπών στο ΚΤΕΛ Αλεξανδρούπολης. Δεν υπήρξε και ούτε υπάρχει μέχρι τώρα καμία αναφορά στα δελτία τύπου της αστυνομίας ή ακόμη και στην ιστοσελίδα της. Επιπλέον η αστυνομία εμφανώς και προκλητικά παραπλανούσε και καθυστερούσε να ελέγξει τέτοιες υποθέσεις. Ένα παράδειγμα ήταν με τον δημοσιογράφο να είναι αυτόπτης μάρτυρας, όταν ένα γεμάτο λεωφορείο (με περίπου τους μισούς επιβάτες να είναι αλλοδαποί για τους οποίους αποκαλύφθηκε ότι δεν είχαν χαρτιά αλλά το ΚΤΕΛ τους είχε βγάλει κανονικά εισιτήρια για Θεσσαλονίκη) το αστυνομικό τμήμα της Αλεξανδρούπολης δεν πήγε να το ελέγξει αν και έγινε επώνυμη καταγγελία και τελικά το άφησαν να φύγει. Το σταμάτησαν λίγο πριν από την Ξάνθη και η τοπική αστυνομία είπε ότι τα 15 περίπου άτομα (!) ήταν Έλληνες χωρίς πρόβλημα σχετικά με τα χαρτιά ταυτοποίησης. Προφανώς οι αλλοδαποί κατέβηκαν ενδιάμεσα και δεν μπορεί κάποιος παρά να πει ότι η αδράνεια της Αστυνομίας στην Αλεξανδρούπολη τούς βοήθησε καθοριστικά σε αυτό το σημείο για να μην συλληφθούν.
Μία άλλη φορά ενώ ο δημοσιογράφος είχε δει την προσαγωγή αλλοδαπών από το ΚΤΕΛ στο αστυνομικό τμήμα και περίμεναν έξω από το γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας, όταν ρώτησε έναν αστυνομικό σχετικά με την προσαγωγή και την πιθανή σύλληψη ο αστυνομικός αρνήθηκε ότι υπήρξε σύλληψη στο ΚΤΕΛ λέγοντας ότι οι συλλήψεις γίνονται μόνο στην Εθνική Οδό. Οι προσαχθέντες αλλοδαποί ήταν δύο με τρία μέτρα μακριά από αυτόν και προφανώς τούς είχε δει διότι πέρασε από μπροστά τους!
Τελικά όπως αποδείχθηκε σχετικά με αυτό το σημείο, το οποίο ήταν θεμελιώδες για την έναρξη της δημοσιογραφικής έρευνας, εντάσσεται στις περιπτώσεις απόκρυψης στοιχείων από την Αστυνομία: 100.000 κάθε έτος. Στις 4 Ιουνίου 2019 μεταξύ άλλων γράφτηκε στα ΝΕΑ (https://www.tanea.gr/2019/06/04/greece/apokalypsi-i-astynomia-apokryptei-100-000-egklimatikes-prakseis-to-xrono/) ότι η Αστυνομία «διαγράφει και κρύβει ετησίως περίπου 100.000 εγκληματικές πράξεις, και ανάμεσα σε αυτές κλοπές καταμεσής του δρόμου, αρπαγές τσαντών και άλλες, που τις παρουσιάζει σαν τυχαίες απώλειες αντικειμένων για να δείξει ότι περιορίζεται η εγκληματικότητα. Επιχειρεί να εξαϋλώσει τις επιθέσεις δεκάδων κακοποιών, τις οποίες εμφανίζει σαν δείγματα… αφηρημάδας και μαζικής έλλειψης προσοχής των πολιτών! Σε κεντρικά αστυνομικά τμήματα της Αθήνας δηλώνονται ετησίως περίπου 1.200-2.000 κλοπές και διαρρήξεις. Ομως καταγράφονται – χωρίς να δημοσιοποιούνται – γύρω στις 7.000-8.000 απώλειες αντικειμένων, οι οποίες ασφαλώς είναι η προσπάθεια αλλοίωσης των δεδομένων της εγκληματικότητας για να περιορίζεται η κριτική στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.».
Δηλαδή αυτό αποκάλυψε ότι η οργανωμένη απόκρυψη στοιχείων από συλλήψεις αλλοδαπών στο ΚΤΕΛ Αλεξανδρούπολης ήταν τμήμα μιας ολόκληρης κουλτούρας αλλοίωσης στοιχείων εγκληματικότητας σε όλη την Ελλάδα, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση εξυπηρετούνταν και τα δίκτυα διακίνησης. Η εμπλοκή αστυνομικών στην διακίνηση αλλοδαπών που μπήκαν λαθραία στην Ελλάδα με τα τουρκικά κυκλώματα αποδείχτηκε περίτρανα στα τέλη Οκτωβρίου του 2018 με την σύλληψη δύο αστυνομικών της αστυνομικής διεύθυνσης Αλεξανδρούπολης που υπηρετούσαν στο Σουφλί και τελικά το Νοέμβριο του 2019 καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 700 ετών! Δηλαδή, μέχρι το Σουφλί έφτανε το κύκλωμα αλλά το τμήμα στην Αλεξανδρούπολη (για το οποίο έγινε η δημοσιογραφική έρευνα) έμεινε στο απυρόβλητο μέχρι τώρα. Όπως έγινε με το κύκλωμα στην Εισαγγελία όπου πάλι δύο υπάλληλοι δικάστηκαν και εκεί έληξε η «κάθαρση».
Η έρευνα του δημοσιογράφου έδειχνε ότι και στην Αλεξανδρούπολη υπάρχει κύκλωμα. Προφανώς είχε δημιουργήσει δυσαρέσκεια σε αστυνομικούς του τοπικού αστυνομικού τμήματος. Στις 25 Μαΐου 2018 όταν ο δημοσιογράφος βιντεοσκοπούσε τη σύλληψη πέντε αλλοδαπών στο ΚΤΕΛ για να έχει αποδεικτικά στοιχεία ότι γίνονται προσαγωγές και συλλήψεις, αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ τον εμπόδισαν και τον συνέλαβαν (γνωρίζοντας από την αρχή ότι είναι δημοσιογράφος και ότι κάνει τη συγκεκριμένη έρευνα) ως πιθανό συνεργάτη των κυκλωμάτων διακίνησης και ότι τραβούσε το βίντεο (μπροστά στους αστυνομικούς) ώστε να αποδείξει στην ηγεσία του κυκλώματος τον λόγο που δεν θα φθάσουν οι αλλοδαποί στην Θεσσαλονίκη! Όταν αυτό είδαν ότι δεν στέκει με τίποτα, τον κατηγόρησαν ότι βιντεοσκοπούσε τους αστυνομικούς κατά την διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης και είπε ψέματα ότι δεν τους βιντεοσκοπούσε και ότι με αυτό τον τρόπο παραβίασε τα … προσωπικά τους δεδομένα. Αυτό είναι ακόμη πιο ακραίο διότι ο σχετικός νόμος δεν ισχύει, δεν εφαρμόζεται σε αστυνομικούς (ή δημόσιους λειτουργούς γενικά) κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και κυρίως σε δημόσιο χώρο. Διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να τους ασκήσουμε έλεγχο.
Από τότε σημειώθηκε μία σωρεία παραβάσεων τόσο στο αστυνομικό τμήμα όσο και στο δικαστικό μέγαρο για τις οποίες ο δημοσιογράφος υπέβαλε μήνυση κατά των αστυνομικών και παντός υπευθύνου. Αυτήν ακριβώς τη μήνυση η Εισαγγελία Αλεξανδρούπολης προσπαθεί να την βάλει στο αρχείο στέλνοντας την στο Εφετείο της Κομοτηνής Δεν έβαλε όμως από την αρχή στο αρχείο την δίωξη κατά του δημοσιογράφου παρά το γεγονός ότι δεν του επετράπη να δει την εισαγγελέα υπηρεσίας αν και επανειλημμένα το απαιτούσε από τους αστυνομικούς όταν ήταν εμφανές ότι τον συνέλαβαν για εκφοβισμό και για να κατασκευάσουν κατηγορίες. Επίσης, η ίδια η εισαγγελέας Ελένη Καριεντίδου δεν ακολούθησε την στοιχειωδώς νόμιμη διαδικασία και παρέπεμψε τον δημοσιογράφο χωρίς να απαιτήσει από τους αστυνομικούς να τον φέρουν να ακούσει τη δική του εκδοχή. Τότε θα μάθαινε ότι είναι δημοσιογράφος που ερευνούσε αστυνομικούς για διαφθορά με κυκλώματα διακινητών, ακριβώς στην χρονική περίοδο που ο εισαγγελέας Νούλης είχε ερευνήσει για διαφθορά εντός του δικαστικού μεγάρου όπου βρισκόταν η εισαγγελέας. Ακόμη χειρότερα, η εισαγγελέας παρέπεμψε τον δημοσιογράφο για δίκη χωρίς να δει στοιχεία από την Αστυνομία που να αποδεικνύουν «το έγκλημα», δηλαδή το βίντεο που υποτίθεται ότι παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα των αστυνομικών και για το οποίο ο δημοσιογράφος είπε ψέματα, δεν υπάρχει καν βίντεο. Αυτά η Εισαγγελία Αλεξανδρούπολης για κάποιον λόγο δεν τα είδε; Εκτός αν υπάρχει συνήθεια κάλυψης παρανομιών από αστυνομικούς, διαπράττοντας και δικαστικές παρανομίες και όλα αυτά εντός του περιβάλλοντος διαφθοράς στο αστυνομικό και στο δικαστικό μέγαρο, όπως εν μέρει αποκαλύφθηκε από την έρευνα του κ. Νούλη (που οδήγησε στη δίκη των δικαστικών υπαλλήλων) και από την δίκη των αστυνομικών στο Σουφλί που «εισέπραξαν» επτά αιώνες κάθειρξη.
Συνοπτικά, μερικές άλλες από τις παρανομίες κατά του δημοσιογράφου είναι: (1) η ψευδής αναφορά στην εισαγγελέα ότι ο δημοσιογράφος ομολόγησε «τα εγκλήματα», (2) η απόκρυψη της δημοσιογραφικής του ιδιότητας (αυτά τα δύο η εισαγγελέας θα μάθαινε ότι είναι ψευδή αν είχε εφαρμόσει την συνταγματική διαδικασία και είχε δει τον δημοσιογράφο για να ακούσει την μαρτυρία του), (3) η ψευδής «ενημέρωση» του Μόνιμου Αντιπρόσωπου-Πρέσβη της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, καθηγητή Στέλιου Περράκη, από το Αρχηγείο της Αστυνομίας (για να απαντήσει στην καταγγελία από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων) ότι ο δημοσιογράφος δεν ανέφερε την δημοσιογραφική του ιδιότητα και ότι έκανε έρευνα! (4) η μη κλήση μαρτύρων που υπέδειξε ο δημοσιογράφος συμπεριλαμβανομένου και του κ. Περράκη (5) η άρνηση της εισαγγελέως στην Αλεξανδρούπολη στις αρχές Αυγούστου 2018 να επιτρέψει στον δημοσιογράφο να λάβει αντίγραφα των βίντεο ασφαλείας στο ΚΤΕΛ που θα αποκάλυπταν την αλήθεια για να τα χρησιμοποιήσει για υπεράσπισή του αλλά και στην μήνυση που ετοίμαζε τότε να υποβάλλει (6) η επίδοση του κλητήριου θεσπίσματος για την δίκη που ήταν κατηγορούμενος (τελικά αναβλήθηκε) ένα μήνα περίπου πριν από την δίκη, ενώ στους αστυνομικούς μάρτυρες κατηγορίας επιδόθηκε τρεισήμισι μήνες πριν από την δίκη.
Υπήρξαν σειρά περίεργων γεγονότων που υποδήλωναν ότι είναι πιθανή μία τέτοια εμπλοκή. Το πρώτο ήταν ότι η Αστυνομία ποτέ δεν ανακοίνωνε δημόσια τις προσαγωγές και συλλήψεις αλλοδαπών στο ΚΤΕΛ Αλεξανδρούπολης. Δεν υπήρξε και ούτε υπάρχει μέχρι τώρα καμία αναφορά στα δελτία τύπου της αστυνομίας ή ακόμη και στην ιστοσελίδα της. Επιπλέον η αστυνομία εμφανώς και προκλητικά παραπλανούσε και καθυστερούσε να ελέγξει τέτοιες υποθέσεις. Ένα παράδειγμα ήταν με τον δημοσιογράφο να είναι αυτόπτης μάρτυρας, όταν ένα γεμάτο λεωφορείο (με περίπου τους μισούς επιβάτες να είναι αλλοδαποί για τους οποίους αποκαλύφθηκε ότι δεν είχαν χαρτιά αλλά το ΚΤΕΛ τους είχε βγάλει κανονικά εισιτήρια για Θεσσαλονίκη) το αστυνομικό τμήμα της Αλεξανδρούπολης δεν πήγε να το ελέγξει αν και έγινε επώνυμη καταγγελία και τελικά το άφησαν να φύγει. Το σταμάτησαν λίγο πριν από την Ξάνθη και η τοπική αστυνομία είπε ότι τα 15 περίπου άτομα (!) ήταν Έλληνες χωρίς πρόβλημα σχετικά με τα χαρτιά ταυτοποίησης. Προφανώς οι αλλοδαποί κατέβηκαν ενδιάμεσα και δεν μπορεί κάποιος παρά να πει ότι η αδράνεια της Αστυνομίας στην Αλεξανδρούπολη τούς βοήθησε καθοριστικά σε αυτό το σημείο για να μην συλληφθούν.
Μία άλλη φορά ενώ ο δημοσιογράφος είχε δει την προσαγωγή αλλοδαπών από το ΚΤΕΛ στο αστυνομικό τμήμα και περίμεναν έξω από το γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας, όταν ρώτησε έναν αστυνομικό σχετικά με την προσαγωγή και την πιθανή σύλληψη ο αστυνομικός αρνήθηκε ότι υπήρξε σύλληψη στο ΚΤΕΛ λέγοντας ότι οι συλλήψεις γίνονται μόνο στην Εθνική Οδό. Οι προσαχθέντες αλλοδαποί ήταν δύο με τρία μέτρα μακριά από αυτόν και προφανώς τούς είχε δει διότι πέρασε από μπροστά τους!
Τελικά όπως αποδείχθηκε σχετικά με αυτό το σημείο, το οποίο ήταν θεμελιώδες για την έναρξη της δημοσιογραφικής έρευνας, εντάσσεται στις περιπτώσεις απόκρυψης στοιχείων από την Αστυνομία: 100.000 κάθε έτος. Στις 4 Ιουνίου 2019 μεταξύ άλλων γράφτηκε στα ΝΕΑ (https://www.tanea.gr/2019/06/04/greece/apokalypsi-i-astynomia-apokryptei-100-000-egklimatikes-prakseis-to-xrono/) ότι η Αστυνομία «διαγράφει και κρύβει ετησίως περίπου 100.000 εγκληματικές πράξεις, και ανάμεσα σε αυτές κλοπές καταμεσής του δρόμου, αρπαγές τσαντών και άλλες, που τις παρουσιάζει σαν τυχαίες απώλειες αντικειμένων για να δείξει ότι περιορίζεται η εγκληματικότητα. Επιχειρεί να εξαϋλώσει τις επιθέσεις δεκάδων κακοποιών, τις οποίες εμφανίζει σαν δείγματα… αφηρημάδας και μαζικής έλλειψης προσοχής των πολιτών! Σε κεντρικά αστυνομικά τμήματα της Αθήνας δηλώνονται ετησίως περίπου 1.200-2.000 κλοπές και διαρρήξεις. Ομως καταγράφονται – χωρίς να δημοσιοποιούνται – γύρω στις 7.000-8.000 απώλειες αντικειμένων, οι οποίες ασφαλώς είναι η προσπάθεια αλλοίωσης των δεδομένων της εγκληματικότητας για να περιορίζεται η κριτική στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.».
Δηλαδή αυτό αποκάλυψε ότι η οργανωμένη απόκρυψη στοιχείων από συλλήψεις αλλοδαπών στο ΚΤΕΛ Αλεξανδρούπολης ήταν τμήμα μιας ολόκληρης κουλτούρας αλλοίωσης στοιχείων εγκληματικότητας σε όλη την Ελλάδα, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση εξυπηρετούνταν και τα δίκτυα διακίνησης. Η εμπλοκή αστυνομικών στην διακίνηση αλλοδαπών που μπήκαν λαθραία στην Ελλάδα με τα τουρκικά κυκλώματα αποδείχτηκε περίτρανα στα τέλη Οκτωβρίου του 2018 με την σύλληψη δύο αστυνομικών της αστυνομικής διεύθυνσης Αλεξανδρούπολης που υπηρετούσαν στο Σουφλί και τελικά το Νοέμβριο του 2019 καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 700 ετών! Δηλαδή, μέχρι το Σουφλί έφτανε το κύκλωμα αλλά το τμήμα στην Αλεξανδρούπολη (για το οποίο έγινε η δημοσιογραφική έρευνα) έμεινε στο απυρόβλητο μέχρι τώρα. Όπως έγινε με το κύκλωμα στην Εισαγγελία όπου πάλι δύο υπάλληλοι δικάστηκαν και εκεί έληξε η «κάθαρση».
Η έρευνα του δημοσιογράφου έδειχνε ότι και στην Αλεξανδρούπολη υπάρχει κύκλωμα. Προφανώς είχε δημιουργήσει δυσαρέσκεια σε αστυνομικούς του τοπικού αστυνομικού τμήματος. Στις 25 Μαΐου 2018 όταν ο δημοσιογράφος βιντεοσκοπούσε τη σύλληψη πέντε αλλοδαπών στο ΚΤΕΛ για να έχει αποδεικτικά στοιχεία ότι γίνονται προσαγωγές και συλλήψεις, αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ τον εμπόδισαν και τον συνέλαβαν (γνωρίζοντας από την αρχή ότι είναι δημοσιογράφος και ότι κάνει τη συγκεκριμένη έρευνα) ως πιθανό συνεργάτη των κυκλωμάτων διακίνησης και ότι τραβούσε το βίντεο (μπροστά στους αστυνομικούς) ώστε να αποδείξει στην ηγεσία του κυκλώματος τον λόγο που δεν θα φθάσουν οι αλλοδαποί στην Θεσσαλονίκη! Όταν αυτό είδαν ότι δεν στέκει με τίποτα, τον κατηγόρησαν ότι βιντεοσκοπούσε τους αστυνομικούς κατά την διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης και είπε ψέματα ότι δεν τους βιντεοσκοπούσε και ότι με αυτό τον τρόπο παραβίασε τα … προσωπικά τους δεδομένα. Αυτό είναι ακόμη πιο ακραίο διότι ο σχετικός νόμος δεν ισχύει, δεν εφαρμόζεται σε αστυνομικούς (ή δημόσιους λειτουργούς γενικά) κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και κυρίως σε δημόσιο χώρο. Διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να τους ασκήσουμε έλεγχο.
Από τότε σημειώθηκε μία σωρεία παραβάσεων τόσο στο αστυνομικό τμήμα όσο και στο δικαστικό μέγαρο για τις οποίες ο δημοσιογράφος υπέβαλε μήνυση κατά των αστυνομικών και παντός υπευθύνου. Αυτήν ακριβώς τη μήνυση η Εισαγγελία Αλεξανδρούπολης προσπαθεί να την βάλει στο αρχείο στέλνοντας την στο Εφετείο της Κομοτηνής Δεν έβαλε όμως από την αρχή στο αρχείο την δίωξη κατά του δημοσιογράφου παρά το γεγονός ότι δεν του επετράπη να δει την εισαγγελέα υπηρεσίας αν και επανειλημμένα το απαιτούσε από τους αστυνομικούς όταν ήταν εμφανές ότι τον συνέλαβαν για εκφοβισμό και για να κατασκευάσουν κατηγορίες. Επίσης, η ίδια η εισαγγελέας Ελένη Καριεντίδου δεν ακολούθησε την στοιχειωδώς νόμιμη διαδικασία και παρέπεμψε τον δημοσιογράφο χωρίς να απαιτήσει από τους αστυνομικούς να τον φέρουν να ακούσει τη δική του εκδοχή. Τότε θα μάθαινε ότι είναι δημοσιογράφος που ερευνούσε αστυνομικούς για διαφθορά με κυκλώματα διακινητών, ακριβώς στην χρονική περίοδο που ο εισαγγελέας Νούλης είχε ερευνήσει για διαφθορά εντός του δικαστικού μεγάρου όπου βρισκόταν η εισαγγελέας. Ακόμη χειρότερα, η εισαγγελέας παρέπεμψε τον δημοσιογράφο για δίκη χωρίς να δει στοιχεία από την Αστυνομία που να αποδεικνύουν «το έγκλημα», δηλαδή το βίντεο που υποτίθεται ότι παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα των αστυνομικών και για το οποίο ο δημοσιογράφος είπε ψέματα, δεν υπάρχει καν βίντεο. Αυτά η Εισαγγελία Αλεξανδρούπολης για κάποιον λόγο δεν τα είδε; Εκτός αν υπάρχει συνήθεια κάλυψης παρανομιών από αστυνομικούς, διαπράττοντας και δικαστικές παρανομίες και όλα αυτά εντός του περιβάλλοντος διαφθοράς στο αστυνομικό και στο δικαστικό μέγαρο, όπως εν μέρει αποκαλύφθηκε από την έρευνα του κ. Νούλη (που οδήγησε στη δίκη των δικαστικών υπαλλήλων) και από την δίκη των αστυνομικών στο Σουφλί που «εισέπραξαν» επτά αιώνες κάθειρξη.
Συνοπτικά, μερικές άλλες από τις παρανομίες κατά του δημοσιογράφου είναι: (1) η ψευδής αναφορά στην εισαγγελέα ότι ο δημοσιογράφος ομολόγησε «τα εγκλήματα», (2) η απόκρυψη της δημοσιογραφικής του ιδιότητας (αυτά τα δύο η εισαγγελέας θα μάθαινε ότι είναι ψευδή αν είχε εφαρμόσει την συνταγματική διαδικασία και είχε δει τον δημοσιογράφο για να ακούσει την μαρτυρία του), (3) η ψευδής «ενημέρωση» του Μόνιμου Αντιπρόσωπου-Πρέσβη της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, καθηγητή Στέλιου Περράκη, από το Αρχηγείο της Αστυνομίας (για να απαντήσει στην καταγγελία από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων) ότι ο δημοσιογράφος δεν ανέφερε την δημοσιογραφική του ιδιότητα και ότι έκανε έρευνα! (4) η μη κλήση μαρτύρων που υπέδειξε ο δημοσιογράφος συμπεριλαμβανομένου και του κ. Περράκη (5) η άρνηση της εισαγγελέως στην Αλεξανδρούπολη στις αρχές Αυγούστου 2018 να επιτρέψει στον δημοσιογράφο να λάβει αντίγραφα των βίντεο ασφαλείας στο ΚΤΕΛ που θα αποκάλυπταν την αλήθεια για να τα χρησιμοποιήσει για υπεράσπισή του αλλά και στην μήνυση που ετοίμαζε τότε να υποβάλλει (6) η επίδοση του κλητήριου θεσπίσματος για την δίκη που ήταν κατηγορούμενος (τελικά αναβλήθηκε) ένα μήνα περίπου πριν από την δίκη, ενώ στους αστυνομικούς μάρτυρες κατηγορίας επιδόθηκε τρεισήμισι μήνες πριν από την δίκη.
Αυτά είναι ενδεικτικά γεγονότα ότι το περιβάλλον διαφθοράς μέσα στην Αστυνομία και στην Εισαγγελία Αλεξανδρουπόλεως στοχοποίησε τον δημοσιογράφο που ερευνούσε την διαφθορά σε μία περίοδο που και η Δικαιοσύνη ερευνούσε αποδεδειγμένη διαφθορά εντός της ίδιας της Δικαιοσύνης.
