Του Άρη Σπίνου
Η μηνύτρια εταιρεία υπέβαλε έγκληση (ΑΒΜ 2010/4757) στις 11 Νοεμβρίου του 2010, λίγους μήνες αφότου η χώρα μπήκε στα μνημόνια. Αντικείμενο της μήνυσης ήταν ένα γιγάντιο ποσό €64.500.000 που είχε καταβάλει η Affichage στον Φίλιππο Βρυώνη, για να αγοράσει από αυτόν 10.000 διαφημιστικά πλαίσια υπαίθριας διαφήμισης στην Ελλάδα που χειριζόταν η εταιρεία ALMA και θυγατρικές της. Χρειάσθηκε να περάσουν δύο χρόνια έως ότου οι Ελβετοί αντιληφθούν ότι ελάχιστα από τα διαφημιστικά αυτά πλαίσια ήταν νόμιμα. Οι Ελβετοί στα δικόγραφα τους αναφέρουν ότι συνολικά έχουν χάσει πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ σε αυτήν την υπόθεση. Αφού υποβλήθηκε η μήνυση, η εισαγγελία έστειλε την υπόθεση στο ΣΔΟΕ. Εκείνο τη μελετούσε επί 20 μήνες και την έστειλε πίσω στην εισαγγελία το 2012.
Η συμφωνία των Ελβετών με τον Βρυώνη υπογράφτηκε το 2007, αφού πρώτα τον Φεβρουάριο εκείνου του χρόνου οι δύο πλευρές, η Affichage και ο Βρυώνης, συμφώνησαν σε ένα «πλαίσιο» για το πώς θα τη δομούσαν. Στο σημείο αυτό ο Βρυώνης ήταν ήδη «πτωχός», δεν μπορούσε λοιπόν να εμφανίζεται σε επιχειρηματικές συναλλαγές· γι’ αυτό παρακάλεσε –και οι Ελβετοί δέχθηκαν– να καταβάλουν τα 24 πρώτα εκατομμύρια ευρώ του τιμήματος στην κόρη του, Αντωνία Βρυώνη. Να σημειώσουμε ότι η Αντωνία θα βρέθει στο εδώλιο του Α' Τριμελούς εφετείου Κακουργημάτων στις 18/10/21 για αποδοχή εικονικών τιμολογίων! Παρόμοια υπόθεση για οικονομικό αδίκημα είχε προσδιοριστεί σε βάρος της και στις 8/10/21. Τον Ιούνιο του 2008 ο Βρυώνης και η κόρη του αποκαλύπτουν στους Ελβετούς ότι τα 24 εκατ. ευρώ που κατατέθηκαν αρχικά στον λογαριασμό της UBS που ανήκε στην Αντωνία, μεταφέρθηκαν σε υπολογαριασμό που ανήκε στην εταιρεία Advertisement Colossus Ltd (της οποίας ιδιοκτήτης και νόμιμος εκπρόσωπος ήταν ο Βρυώνης) και την ίδια μέρα το ποσό αυτό μεταφέρθηκε σε λογαριασμό του Φίλιππου Βρυώνη.
Αιτία της αίτησης των Ελβετών το 2014 δια του συνηγόρου τους, για επίσπευση της ανάκρισης ήταν το γεγονός ότι οι ελβετικές τράπεζες κρατούσαν επί μία 5ετία τα αρχεία τους. Αν ο ανακριτής αργούσε κι άλλο, το πιθανότερο ήταν ότι δεν θα έβρισκε τραπεζικό αρχείο. Εντωμεταξύ η ελβετική εταιρεία αποφάσισε να στραφεί νομικά εναντίον των δύο ανθρώπων οι οποίοι διαπραγματεύθηκαν τη συμφωνία της Affichage με τον Βρυώνη εκ μέρους του ελβετικού κολοσσού. Πρόκειται για τον Κρίστιαν Κάουτερ και την Μαντλέν Λίντνερ. Η Λίντνερ ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου μιας άλλης ελληνικής διαφημιστικής εταιρείας, της La Strada, που είχε αγοράσει η Affichage το 2006. Η Ελβετίδα υπήκοος πληροφορήθηκε από τον παλιό ιδιοκτήτη της La Strada Κώστα Καστανά –που ήταν κι αυτός στο ΔΣ– ότι ένας άλλος Έλληνας επιχειρηματίας, ο Φίλιππος Βρυώνης, ήθελε να πουλήσει στους Ελβετούς. Ο Καστανάς με την Λίντνερ και τον δικηγόρο Αθηνών Β. Αβραμόπουλο ανέλαβαν τη διαπραγμάτευση και εφόσον οι δύο πλευρές συμφωνούσαν, την υλοποίηση της εξαγοράς.
Σε ένα νέο υπόμνημα το 2015, με το οποίο ζητούσαν την επίσπευση των ανακρίσεων, οι Ελβετοί σημειώνουν ότι ο δικηγόρος τους Β. Αβραμόπουλος δεν τους προειδοποίησε ότι κανένα από τα πλαίσια του Βρυώνη δεν ήταν νόμιμο. . Ο Β. Αβραμόπουλος από την πλευρά του υποστηρίζει ότι οι Ελβετοί γνώριζαν πως αγόραζαν πλαίσια που δεν είχαν άδεια. Με μία κουβέντα, ήταν συνυπαίτιοι στην εξαπάτησή τους. Αυτή η έννοια της συνυπαιτιότητας είναι αδιάφορη κατά τον καθηγητή του ποινικού δικαίου Χ. Μυλωνόπουλο, γνωμοδότηση του οποίου περιλαμβάνεται στη δικογραφία.