Η Εφέτης Παναγοπούλου και μια απόφαση που αργεί... 30 μήνες! Η πρόεδρος του Τριμελούς εφετείου κακουργημάτων δεν έχει καθαρογράψει ακόμη την πρωτόδικη απόφαση ενώ τα δικαστήρια είναι κλειστά 1 χρόνο. Ο Βίκτωρ Ρέστης καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη για την καταπάτηση 300 στρεμμάτων δημόσιας γης. Η δίκη που εκκρεμεί για την εγκληματική οργάνωση και οι 2 αναβολές της.


Του Άρη Σπίνου

Εάν τα δικαστήρια είχαν την συνήθη λειτουργία όπως την ξέρουμε τόσα χρόνια θα θεωρούσαμε απόλυτα δικαιολογημένο λόγο φόρτου εργασίας αυτό που συμβαίνει. Επί του προκειμένου όμως όπως επισημαίνουν νομικοί κύκλοι στο edolio5 είναι τουλάχιστον περίεργο αυτό το γεγονός. Πολλές φορές είναι δίκαιο να κρίνονται και οι κρίνοντες. Ειδικά όταν πρόκειται για δικαστές. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας στις 5/12/18 επέβαλε βαριές ποινές αλλά με αναστολή, κάτι που είχε δημιουργήσει έντονο προβληματισμό στον νομικό κόσμο, στον εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη και σε τέσσερις ακόμη συγκατηγορούμενούς του για την υπόθεση καταπάτησης 300 στρεμμάτων δημόσιας δασικής έκτασης με ψευδείς βεβαιώσεις, υπόθεση που είχε αποκαλυφθεί στο πλαίσιο της μεγάλης έρευνας που διενήργησε ο τότε εισαγγελέας Εφετών Ισίδωρος Ντογιάκος για το αποκαλούμενο «παραδικαστικό Νο 2».
Το δικαστήριο επέβαλε κάθειρξη 10 ετών, κατά συγχώνευση, στον Βίκτωρα Ρέστη, τον οποίο έκρινε ένοχο για τα κακουργήματα της ψευδούς βεβαίωσης και της ηθικής αυτουργίας σε ψευδή δήλωση, σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608/1950 περί καταχραστών του Δημοσίου.

Πιο συγκεκριμένα, στον κατηγορούμενο εφοπλιστή επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης οκτώ ετών για καθένα από τα αδικήματα που τον βαρύνουν, οι οποίες τελικά συγχωνεύτηκαν σε 10ετή κάθειρξη. Το ελαφρυντικό, ωστόσο, που του αναγνωρίστηκε περί ειλικρινούς μεταμέλειας μετά την πράξη ήταν αυτό που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην απόφαση του δικαστηρίου. Οι δικαστές έδωσαν τόσο στον Βίκτωρα Ρέστη όσο και στους υπόλοιπους τέσσερις καταδικασθέντες ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση, με αποτέλεσμα να αφεθούν ελεύθεροι. Τότε είχε δημιουργηθεί έντονος προβληματισμός για την απόφαση αυτή ως προς την αναστολή. Η κρίση όμως των δικαστών είναι ελεύθερη. Ας δούμε όμως την ουσία της απόφασης αυτής.

Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι ο Βίκτωρας Ρέστης θα μπορούσε, έως ότου εκδικαστεί η υπόθεσή του σε δεύτερο βαθμό, να είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Συγκεκριμένα, του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα ενώ ήταν υποχρεωμένος να εμφανίζεται μία φορά το μήνα στο Α.Τ. της περιοχής του. Τώρα όμως αρχίζουν τα περίεργα. Οι περιοριστικοί όροι έχουν αρθεί και η εκδίκαση στο εφετείο δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα! Αν και έχουν περάσει 30 μήνες (!) η πρόεδρος της έδρας Παναγοπούλου που έχει την ευθύνη για την καθαρογραφή της απόφασης... μέχρι σήμερα την επεξεργάζεται! Όπως σημειώνουν έμπειροι ποινικολόγοι στο edolio5 αυτό όχι μόνο συνιστά άμεσο έλεγχο από την επιθεώρηση δικαστηρίων αλλά δημιουργεί και εύλογα ερωτηματικά. Σε μια περίοδο που τα δικαστήρια είναι κλειστά και δεν διεξάγεται καμία σχεδόν δίκη γεγονός που θα αποτελούσε ίσως δικαιολογία για φόρτο εργασίας, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτήν την περίεργη καθυστέρηση. Είναι προφανές ότι ο μόνος ωφελημένος είναι ο εφοπλιστής Ρέστης αν σκεφτεί κανείς ότι εκκρεμεί σε βάρος του νέα Δίκη που έχει αναβληθεί 2 φορές με τις κατηγορίες της εγκληματικής οργάνωσης. Αποτελεί το καλύτερο σενάριο για τον ίδιο να μην υπάρχει εφετειακή τελεσίδικη απόφαση ενδεχόμενης καταδίκης για προγενέστερη υπόθεση πέρα βέβαια του γεγονότος ότι είναι πολύ πιθανόν, εάν η ποινή για την υπόθεση των δασικών τον οδηγήσει στην φυλακή, να οδηγηθεί στο νέο εδώλιο με χειροπέδες.

Στο εδώλιο για την υπόθεση της καταπάτησης των 300 στρεμμάτων κάθισαν συνολικά 17 κατηγορούμενοι. Ανάμεσά τους, συμβολαιογράφος που συνέταξε τα συμβόλαια, η γυναίκα που πούλησε την επίμαχη έκταση και ο πολιτικός μηχανικός που υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης από οκτώ έως δέκα χρόνια. Σε ποινή κάθειρξης έξι ετών καταδικάστηκε η μεσίτρια, σύζυγος του συμβολαιογράφου. Σε όλους τους καταδικασθέντες, δόθηκε ανασταλτική δύναμη στην έφεση. Οι υπόλοιποι 12 κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Όσο αφορά τον πολιτικό μηχανικό Μπάμπη Σταϊκο ακούγονται διάφορα για αλλαγή στάσης στο δικαστήριο που έρχεται τόσο για την εγκληματική οργάνωση όπου είναι μηνυτής αλλά και για το εφετείο με τις δασικές καταπατήσεις. Μπορεί να ξέχασε, να μην θυμάται ή ως Χριστιανός να συγχώρεσε!

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η επίμαχη έκταση φέρεται να πέρασε στην κυριότητα του εφοπλιστή, με ψευδή έγγραφα καμφθούν οι αντιρρήσεις του υποθηκοφύλακα Κορωπίου που είχε αρνηθεί να την εγγράψει καθώς δεν υπήρχε σχετική βεβαίωση δασαρχείου.

Είναι χαρακτηριστικό πως για τη μετεγγραφή της έκτασης, το «πράσινο φως» είχε δώσει στις 11 Δεκεμβρίου 2008 το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Ο Βίκτορας Ρέστης υποστήριξε ενώπιον του δικαστηρίου ότι έπεσε θύμα ενός καλοστημένου σχεδίου, το οποίο εξυφάνθηκε από πρώην στενούς του συνεργάτες, στους οποίους είχε αναθέσει τη διαχείριση των εταιρειών του, εναντίον των οποίων είχε καταθέσει και μηνύσεις. Να σημειώσουμε επίσης ότι ο πολιτικός μηχανικός που καταδικάστηκε στην υπόθεση αυτή είναι μάρτυρας κατηγορίας όπως αναφέραμε παραπάνω για την εγκληματική οργάνωση όπου κατηγορούμενος είναι ο Βίκτωρ Ρέστης και άλλοι συνεργάτες του, αφού φαίνεται στην δικογραφία να έχει υποστεί σοδομισμό από μπράβους, την περίοδο που οι σχέσεις του με τον εφοπλιστή και τους συνεργάτες του είχαν διαταραχθεί. Η κατάθεση του στο εισαγγελέα εάν παραμείνει ως έχει θα στείλει πολλούς στην φυλακή εκτός και αν επέλθει αμνησία και κατανομαστεί ότι κάποιος άλλος του επέβαλε να πει όσα είπε. Το edolio5 προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του για να του μεταφέρουμε τα όσα ακούγονται για αλλαγή στάσης στα επίδικα δικαστήρια αλλά δεν κατέστη δυνατό. Φυσικά αυτές οι διαδώσεις μπορεί να προέρχονται από την πλευρά των κατηγορουμένων για να καθησυχάζει ο ένας τον άλλον! Ίδωμεν. Προς το παρόν είναι προφανές ότι η επιθεώρηση των δικαστηρίων δεν θα πρέπει να επιτρέψει να ακούγονται "φήμες" για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην καθαρογραφή της πρωτόδικης απόφασης. Φυσικά όλοι οι κατηγορούμενοι έχουν το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι την ολοκλήρωση της δίκης.